این نکته که دانشگاه ها، آموزشکده ها و مراکز آموزش عالی و موسسات علمی به عنوان هسته های تولید علم محسوب می شوند بر کسی پوشیده نیست و محل انتشار و تولید انواع نوآوری ها، فناوری ها و یافته های نوین محسوب می شوند. در بخش کشاورزی نیز آنچه بیش از پیش قادر خواهد بود تا زمینه افزایش تولید در مزارع و واحد های تولید در زیر بخش های مرتبط با بخش کشاورزی فراهم سازد، همان نوآوری هایی است که از دانشگاه ها و مراکز علمی باید به مزارع کشاورزی راه یابد در غیر اینصورت کشاورزی کشور ما همان راه 100 سال پیش را طی می کند و دانشگاه ها هم فقط به حجم بالای خروجی خود با فارغ التحصیلان در مقاطع مختلف خواهند بالید بدون آنکه نتایج علوم و دانش تولیدی در این مراکز راهی به مزارع بیابد و پاسخگوی نیازهای فزاینده غذایی در سطح جامعه گردد.

در زمینه ارتباطات و انتقال اطلاعات، با پیشرفت علم امروزه یکی از روش های اساسی آموزشی در زمینه های مختلف از جمله کشاورزی از طریق فضای مجازی، سایت ها و رسانه های ارتباط جمعی است که برای همگانی شدن این موضوع باید در مرحله اول یک شبکه آموزشی هم در قالب سیستم جامع آموزش مجازی و هم در قالب شبکه تلویزیونی (رسانه های تصویری) درحوزه کشاورزی و زیربخش های مرتبط، اجرا شود تا هر فرد و با هر سلیقه و دانشی از این برنامه ها در حد وسیع بهره گیرند.

فعالیت در بخش کشاورزی به دلیل آنکه کشاورز و فعالیت هایش در تماس مستقیم با حوادث غیر مترقبه از جمله خشکسالی، کم آبی، سرماف سیل و ... قراردارد و ریسک فعالیت ها در این بخش نسبت به دیگر بخش ها بسیار بالا است و به همین علت سرمایه گذاری های کلان بسیار محدود است و کسانی که در این بخش هستند همواره در امید قرار دارند که برای تداوم فعالیت ها در این بخش باید به فکر راهکارهای اساسی بود که مهم ترین آن، حمایت همه جانبه از سرمایه گذاران است.